Levendige straten, rustige tuinen en geweldige bezienswaardigheden - een wandeling in Alcântara en Prazeres

Onlangs ben ik een wandeling gaan maken, beginnend in Alcântara en opgaand naar de mooie Jardim 9 de Abril, in de parochie van Prazeres. Ik wilde ook een aantal van de nabijgelegen straten ontdekken, en maakte een paar notities, zodat ook jij een idee kunt hebben hoe het uitging. Ik hoop dat u ervan geniet, en dat het maakt je wilt bezoeken deze buurten van Lisboa ooit!

Ik ben begonnen op het kruispunt van Avenida de Ceuta en de toegang via de 25e brug van Abril, waar de drukte constant is. Dit is een toegangspunt voor de stad Alcântara, direct ten westen van de wijk Prazeres. Het is altijd erg druk en lawaaierig. Ik merk dat het treinstation Alcântara-Terra, gelegen aan de rechterkant van de grote laan, renovatie ondergaat. Achter de platen en steigers die het binnenste gedeelte van het station bedekken, klinkt het geluid van de werken. Aan dezelfde kant is er een gezellig pleintje, met grote bomen die wat schaduw werpen op houten banken. Rondom zijn er restaurants, bakkerijen en andere winkels. Mensen zitten op de banken, wachten op de bus, of blijven dicht bij de deuren om aan de zon te ontsnappen. Als ik een vliegtuig hoor overvliegen, ga ik over het plein.

Ik blijf omhoog gaan, door een levendige straat, weg van het drukke gebied. Dit is Rua Prior do Crato, bestaande uit gezellige, niet erg hoge woningen. Alle begane grond langs de straat lijken gevuld met winkels. Er zijn cafés, kledingwinkels, kruidenier, elektronis, juwelierszaken, kappers, een beetje van alles, helemaal naar boven. Bovenaan is er een glimp van groen en een heerlijke lila, van de bloeiende bomen. Ik loop in de richting van hen, als een paar auto's en bussen gaan op en neer de weg, terwijl de mensen opknoping in de cafes. Een man is vooral geconcentreerd op zijn kruiswoordraadsels.

De bomen die ik eerder zag groeien in de tuin van Praça da Armada, een ander plein waar het huis zich opent voor wat frisse lucht. Het lijkt een rustige plek, maar het is groot genoeg om een evenement als de Arraiais dos Santos, de traditionele partijen van de Portugese juni te houden. In de buurt van de restaurants van de moderne look en de uitnodigende voorpleinen, zijn er nog een aantal dingen geregeld voor de gelegenheid: kleurrijke linten, drankjes stands, een paar luifels. Ik kom dichter bij de kleine tuin. Het heeft een kinderspeeltuin met felle kleuren, en is overdekt door de grote bomen. Het geluid van 3 of 4 zingende vogels weet men boven de voorbijrijdende auto's te horen. Alleen een oud echtpaar en een man die een dutje doet nemen de banken. De grond zit vol gevallen lila bloemblaadjes.

Aan de andere kant van de straat is er een nieuwe weg die omhoog gaat, nu in het gebied van Prazeres. Ik neem het, en het scala van restaurants gaat verder, dit keer met meer buitenlandse smaken. Italiaans, mexicaans, nepali, zijn enkele van de opties hier. Er zijn ook veel kantoorartikelenwinkels als ik een nieuwe opening nader. De straat wordt een bruid voor een paar meter, boven Avenida Infante Santo dat leidt naar Santo Amaro dokken. Ik blijf de nieuwe straat opgaan, en zie een gevel volledig versierd voor de Santos dagen, met linten, planten, papier decoraties van vele kleuren.

Als ik een bocht naar links maak, ga ik via een smalle trap naar Rua do Olival. Een groep fransen zit op een trap en luistert naar muziek die de rustige buurt doet herleven. Bovenop kijk ik naar de huizen. Ze vertonen tekenen van ouderdom, maar hun muren vertonen nog steeds levendige kleuren onder de zon. Veel balkons hebben planten opknoping, waardoor de straat meer gastvrij. Ik hoor wat vogels in de buurt. Na een paar meter vind ik een straatje, vol met nog meer groen, met een mozaïek dat 'de meest bloemrijke straat' leest. Het aantal weelderige kantines met bloemen en planten over de hele muren is echt een genot om van te genieten. Ik ga verder vooruit, en doorkruis paden met een postbode op zijn route.

Op een nieuw kruispunt zie ik de bomen van Jardim 9 de Abril, en begin naar beneden te gaan om het te bereiken. Vandaag de dag is het net zo vredig als toen ik het voor het eerst ontdekte, vol vegetatie en frisse lucht vanuit het standpunt over de Tejo. Er staat ook een lichte wind die helpt bij de hitte van de zon. Sommigen zitten in de schaduw, anderen vangen de zon en liggen op het gesnoeide gras. De groene en lila bomen in bloesem zijn zeer hoog, hun stammen en banken groeien vrij op kronkelige, romantische manieren. In het centrum is er een intiem natuurlijk toevluchtsoord, houten banken in een cirkel onder een plafond van weelderige, groene takken van een boom. Het biedt een gastvrije ontsnapping aan de zon en de stad.

Jardim 9 de Abril / Miradouro da Rocha Conde de Óbidos

Jardim 9 de Abril, 1200-870 Lisboa, Portugal

Er heerst hier een bijzondere stilte. De wind doet de luchtblaadjes ritselen. Maar soms is er het geluid van een bel, afkomstig van het Cais da Rocha station beneden, en dan passeert er een trein. Het uitkijkpunt biedt een fantastisch uitzicht. Beneden, na de treinsporen, ligt de haven van Lisboa. Het landschap bestaat uit grote kranen en machines, gestapelde containers en verschillende schepen, op onregelmatige, hoekige wijze in elkaar gezet, zoals speelgoed. Achter de dokken drijft een zeldzaam zeilschip weg. In de verte de altijd aanwezige 25 de Abrilbrug, de Cristo Rei, de Margem Sul onder een heldere hemel. Terugkomend aan deze kant, dichter bij de tuin, is de laan zoals altijd druk en schijnt de stenen trap onder het uitzichtpunt in de zon. Van het uitzicht profiteren is er een kleine loungebar, waar de kelners nog steeds de tafels voorbereiden. Ik zit op een bankje en kijk hoe de paadjes langs de grindpaden slenteren, vol lila bloemblaadjes, terwijl ze de stukjes brood vinden die iemand hier heeft achtergelaten. Een ander vliegtuig vliegt over ons hoofd, en ik besluit nog even te blijven.