Een winderige wandeling in Santo Amaro de Oeiras - De tuin in de schaduw

Het is eind oktober. Dit jaar bood het weer een kleine wapenstilstand aan degenen die Lisboa wilden zien. Tot een paar weken geleden hadden we zonnige dagen, maar nu, ook al kwam het wat laat aan, bracht de herfst al zijn sporen. Er zijn touwen van bladeren die hun kleur verliezen door het trottoir, van waaruit enkelen weten te ontsnappen als de wind, die nooit stopt, harder waait. De bomen trillen van hun stam naar hun kronen, sibilerend. Het is koud, mensen lopen ondergedoken in jassen en sjaals. Maar ondanks dat schijnt de zon sterk, en geeft wat comfort als de wind niet kijkt.

Ik ben net aangekomen in Santo Amaro, in de prachtige wijk Oeiras. Het langgerekte perron op de top van de heuvel stelt me in staat om over de daken en de wuivende vegetatie van het centrum van de stad te kijken. De wandeling van de dag leidt me echter in de tegenovergestelde richting, dus ik neem de trap over de sporen, waar jonge padvinders in de rij lopen. Er is een tuin in de buurt die ik wil uitchecken, in de straat die langs de treinsporen volgt. Daarvoor staan rijen bloemrijke huizen, een gezellige buurt. Binnenkort maakt het plaats voor een grote stenen muur en een hek. Planten klimmen eroverheen, groeien uit de omheining, pluimen die in de lucht opstijgen en zachtjes golvend.

Tussen de metalen staven, aan de overkant van de weg, verschijnt een klein schaduwrijk bos - Jardim da Quinta dos Sete Castelos. Ik ga de tuin in, en begin te dwalen. Er is een verscheidenheid aan struiken, bloemen, grasvelden en grote, weelderige dennen en palmbomen, die hoog groeien en de lucht bedekken. Ze zijn in een paar segmenten aangelegd, blijkbaar in de vrije tijd vanwege de natuurlijke groei. Over de paden van grind dat zich in regelmatige of willekeurige richtingen vertakt, zingen vogels over het geluid van bladeren in de wind. Een vader en een zoon lopen langs en spelen, en al snel komt er nog een identiek paar bij. In het centrum van het park bevinden zich de resten van een gebouw, een herenhuis uit een oudere tijd. Het lijkt bijna opgegeten door de groeiende planten, in het bijzonder de klimop die over zijn gevels klimt.

Jardim da Quinta dos Sete Castelos

Jardim da Quinta dos Sete Castelos, Praceta dos Sete Castelos 1, 2780-352 Oeiras, Portugal

De wind besluit de rust te verstoren die de plaats omhult. Overgeleverd aan de genade van een sterke windstoot, galmt het hele bos in een bruisende uitbarsting. Ik wikkel me in mijn jasje en ga verder, voorbij het kleine paleis om een aangename patio te bereiken met een restaurant, en een gebied van dicht riet, zeer hoog, zozeer zelfs dat het pad dat het pad dat het kruist meer op een labyrint lijkt. Tegenover mijn weg naar binnen staan de toegangspoorten van het park een paar meter verderop, onder het metalen frame van een paculiar oude windmolen omringd door bloemperken van felblauwe en roze bloesem.

De straten zijn gezellig, met mooie huizen en veel groen. Het stedelijke silhouet tegen de hemel toont daken die groeien uit veel loof. Er is op dit moment niet veel beweging. Iemand loopt met zijn hond, iemand anders reinigt zijn kleine gazon. Maar de aanhoudende wind laat niet veel toe. Het beweegt rond, wachtend op een beetje, zwaaiend met de elektrische kabels die over mijn hoofd hingen, dan lanceert het zich plotseling tussen de behuizing, tilt het gevallen bladeren en zaden op, en al het groen van vazen, balkons en privétuinen roert als één geheel, waardoor er weer een luide adem ontstaat die alles voor een ogenblik bedekt. De rust keert dan terug, maar nooit voor lang.

Ik dwaal verder van de tuin af en zie hoe de straten veranderen. Er zijn bomenlanen en de pleinen worden breder. Het frisse, groene landschap wordt nog meer aanwezig, en rond de clusters van weelderige bomen zijn imposante herenhuizen van heldere, vrolijke kleuren geplaatst. Ook de appartementen beginnen te verschijnen. Er zijn meer mensen buiten, ongehinderd door de winderige kou. In de hoop wat warmte te vinden, kom ik op een kruispunt waar het zonlicht door de daken en boomtoppen naar het trottoir gaat. De weg daalt af op een helling, loopt langs verschillende winkels op de begane grond, cafés en banketbakkerijen en eindigt onder de sierlijke verlichting, hangend aan de kabels die elke zijde van de gevels van de woningen met elkaar verbinden.

Oeiras e São Julião da Barra, Paço de Arcos e Caxias

Oeiras e São Julião da Barra, 2780 Oeiras, Portugal

Als ik me al opgewarmd voel, volg ik het om naar het plein beneden te gaan en een weg te vinden naar een andere fantastische tuin in Santo Amaro de Oeiras. Deze wandeling gaat verder op een nieuw verhaal dat binnenkort komt!