Wandelen in Paço de Arcos, klimwijken en tuinen

Het is 4 uur 's middags en ik ben net onder het treinstation Paço de Arcos, vlak bij de drukke Jesus dos Naveganteslaan, in het centrum van de stad. De stad ligt tussen Lisboa en Cascais, in de wijk Oeiras, die elk jaar populairder wordt. Ik sta op de plek waar de dichtere cluster van woningen zich begint te vormen, bergafwaarts, richting de Tejo rivier. Het station zelf heeft een uitgesproken, gedurfde, moderne vormgeving, een mix van vormen en kleuren en een trappenhuisachtig dak. Als een viaduct passeren de treinsporen en het gewelfde beloopbare pad over mijn hoofd, wat mij een welkome schaduw geeft in deze warme dag. Ik heb mijn koers al gepland voor de wandeling van vandaag, en heb besloten om eerst het moeilijkste deel te doen, dus mijn richting is omhoog, langs de laan.

Oeiras e São Julião da Barra, Paço de Arcos e Caxias

Oeiras e São Julião da Barra, 2780 Oeiras, Portugal

Ik volg de stoep, langs een grote constructie van moderne vormen, strakke rechte lijnen en geometrische verkenningen. Het omvat verschillende torens voor kantoorappartementen, met uitzondering van het uitzicht op de rest van de residenties. Aan de andere kant van de weg is er een heuvel, waar de vegetatie vrij groeit. Al is het maar voor een moment dat de stedelijke gebouwen hun grond delen met het natuurlijke landschap, waardoor het gebied luchtiger aanvoelt. Er is ook een soort grote zilveren pijp, afkomstig uit het centrum van de stad achter me, die de heuvel beklimt en verder gaat. Dit is eigenlijk een kort spoor voor een bijzondere openbare tram die nooit volledig ontwikkeld is, met een lengte van ongeveer 1000 meter.

De weg vergemakkelijkt de helling tot aan een langwerpige rotonde vol met bomen en de Estrada de Paço de Arcos, met aan de zijkant hogere appartementen. De winkels op de begane grond zijn voornamelijk autowerkplaatsen, monteurs en stands, en een of twee restaurants. De aanwezigheid van vegetatie is continu aanwezig, waardoor de laan minder grijs wordt. Rondom de hoofdweg groeien de wijken. Gebouwen hebben elk maar liefst tien verdiepingen en de binnenstraten, waar mensen voorbij wandelen, hebben mooie kleine tuinen, cafés en het is een prettige plek, zelfs als de weg voortdurend onrust brengt.

Ik ga verder, nog steeds in dezelfde straat. Het blijft zacht klimmen en begint een lichte bocht te beschrijven. Het bruinachtig struikgewas aan de linkerzijde krijgt weer een prominente plaats en tegelijkertijd geven de woningen ruimte aan bedrijven en bedrijven, met magazijnen die achter elke toegangspoort groeien. Op een kruispunt is het dichtstbijzijnde landschap zeer groen, met goed onderhouden bomen, struiken en gazons die de straat opfleuren. De woningen staan in rijen op een rij en rechts daarvan bevindt zich een nieuwe serie autobedrijven. Mijn wandeling brengt me naar links, want hier bereik ik de bovenste toegang tot Parque das Perdizes.

Het passende gezang van vogels begroet me als ik binnenkom. Het park groeit een heuvel op, naast en achter enkele huizen. Het gras is onlangs getrimd, en de duidelijke geur die uitgaat van het groen volgt als ik het pad beklim. Het gazon is golvend in kleine hoogte- en dieptepunten, het gazon heeft een paar plekken waar de snede wat droogte vertoonde, zodat de lichtgroene kleur die het gebied vult soms met oker is gepatcht. De houten banken liggen verspreid langs het vlakke stenen pad, ideaal om te fietsen en bieden verschillende uitzichten over de buurt en de heuvels.

Parque das Perdizes

Parque das Perdizes, Av. António Bernardo Cabral de Macedo 42, 2770-219 Paço de Arcos, Portugal

Parque das Perdizes, of 'partidges' park, is een zeer gastvrije en rustige tuin, en het voortdurende geroezemoes van de voertuigen die eronder passeren, dat nooit echt weg is, is niet genoeg om een ontspannende wandeling te verwennen. Na de eerste 200 meter kom ik een vreemd ritueel tafereel tegen, een cirkel van dunne, houten menhirs rond een omgevallen boomstam. Rondom de natuurlijke ceremoniële ceremoniële, de gazons, bomen en bloemrijke struiken blijven verspreiden, nu onder de grote, lichtblauwe muren van de Oeiras Parque winkelcentrum, waar meer bouwwerkzaamheden plaatsvinden. Ik vond niet veel mensen die al eerder van het park genoten, maar dichter bij het laatste stuk beginnen ze te komen opdagen. Een oude man zit uit te rusten, drie jongeren lopen rond.

Het stadsgezoem wordt veel luider. Het tuinpad eindigt bij een weg die rechtdoor gaat naar een grote rotonde rechts van mij. Ik verlaat het park en steek de weg over om de luifel van het stadhuisgebouw te bereiken, waar ik kan pauzeren. Vanaf hier zie ik de plotselinge stop van de buisvormige spoorweg vanaf het begin van mijn wandeling, de rotonde met een grote waterfontein en sculpturen van vleugels, waar omheen een duivenpakket in cirkels vliegt. En in de verte, achter een landschap van gebouwen en platteland, draagt de Maanheuvel van Sintra het romantische paleis. Maar er is hier nog steeds iets te zien - ik ben direct bij de ingang van een van de hoogtepunten van Oeiras, Parque dos Poetas, en dat is waar de tweede helft van mijn wandeling rond Paço de Arcos me vervolgens naartoe brengt!