Rondom Klungkung: ambachten van Zuidoost-Bali

De stad Klungkung, of Semarapura, ligt tussen het gigantische resort Denpasar, dat voor veel toeristen synoniem is met Bali, en de meer afgelegen enclaves Candidasa en Amed. Dagelijks passeren massa's vakantiegangers de omgeving, maar de attracties van het zuidoosten blijven verborgen in het zicht als de "Purloined letter" van E.A. Poe. Niemand behalve de meest toegewijde ontdekkingsreizigers bezoekt ooit de plaatselijke ambachtslieden - en dit deel van het eiland lijkt, om welke reden dan ook, alle zeldzame ambachten te hebben verzameld.

De gamelan makers van Tihingan

Indonesië heeft een oude muzikale traditie, eigen klassiekers en hofmuziek. Deze is gebaseerd op de gamelan - een ensemble van gongs, xylofoons en metallofoons, eventueel aangevuld met een fluit. De uitvoering van de gamelan berust voornamelijk op de gong ageng, de grote gong. Deze massieve bronzen schaal is het enige echt polyfone slaginstrument ter wereld - met een vakkundige slag produceert hij drie duidelijke tonen tegelijk, waarbij de centrale knop, de plaat en de rand op verschillende frequenties resoneren. Het dorp Tihingan bij Klungkung is gespecialiseerd in de vervaardiging van gamelan, en het meest spectaculaire onderdeel is het gieten en slaan van de gongs. De grote schijf metaal wordt herhaaldelijk verhit tot gloeiend heet en met houten hamers tot een perfecte vorm geslagen. Het lijkt op niets meer dan de smederij van de goden zelf die nieuwe zonnen uitblaast, en is uiterst fotogeniek. Andere werkzaamheden, zoals het in elkaar zetten van de xylofoons of het snijden en schilderen van de houten frames, zijn ook een kijkje waard, maar als je weinig tijd hebt, ga dan voor het geluid van de hamers.

Tihingan village, Bali

Tihingan, Banjarangkan, Klungkung Regency, Bali, Indonesia

Satria Glasfabriek

Glasblazen is een uitstervende kunst. Decoratieve miniatuurstukken worden nog wel eens op deze manier gemaakt, maar al het andere waar glas aan te pas komt wordt tegenwoordig machinaal gedaan. Een paar glasblazers overleven in Afghanistan, twee ambachtelijke families houden het ambacht nog in leven in Caïro, maar over het algemeen moet je weten waar je het moet zoeken - het is zeer zeldzaam. Op Bali zijn er ten minste drie van dergelijke werkplaatsen, gegroepeerd tussen Denpasar en Klungkung. Een ervan, Satria Glass Factory, ligt in feite vrij dicht bij de stad Semarapura. Verwacht geen oude ovens - er worden moderne elektrische ovens gebruikt, en de grondstof is gebroken ruiten en flessen, dus technisch gezien is het recycling. De rest is niet veranderd sinds de uitvinding van dit ambacht: lange metalen buizen om in te blazen, roodgloeiende klodders stroperig gesmolten glas, en de meesters die hun wangen uitpuilen als trompettisten. Er worden zowel decoratieve als gebruiksvoorwerpen gemaakt: meestal grote vazen en potten. Het plaatselijke ontwerp gebruikt brokken knoestig hout als standaard - na het blazen van het glas in de gewenste vorm worden de stukken snel neergelaten op voorbereide dummy's, zodat de bodem de ongelijke vorm van het hout behoudt. De standaard en het vat moeten uiteraard samen worden verkocht - alleen zouden dergelijke vazen niet rechtop kunnen blijven staan.

Satria Glass Factory, Bali

Jl. Sakura, Serongga, Kec. Gianyar, Kabupaten Gianyar, Bali 80511, Indonesia

Zout maken in Kusamba

De vissers op het strand even ten zuiden van Klungkung hebben een ander ongebruikelijk ambacht ontwikkeld: zout maken door zeewater te verdampen. Anders dan op de meeste Indonesische eilanden, waar dit industrieel wordt gedaan, in grote open vijvers, worden hier uitgeholde boomstammen gebruikt om troggen te maken, die vervolgens worden gevuld met zand dat op de kust wordt geschept, en vers water. Het resultaat is natuurlijk zout, dat later naar wederverkopers gaat of particulier wordt verkocht op de nabijgelegen snelweg. Dergelijke producten winnen tegenwoordig sterk aan populariteit, onder het label "biologisch" - hoewel het nogal verbijsterend is welke organische stoffen men in een hoop NaCl kan vinden. Als je een pakje wilt, kost het hier marginaal meer dan synthetisch zout in een minimart, en tientallen malen minder dan je ervoor zou betalen in een of andere "gezond leven" winkel. Hoewel zout nauwelijks een kunstwerk is, is het proces interessant om te zien en behoorlijk fotogeniek.

Praktische zaken

Openbaar vervoer naar het oosten rijdt over de snelweg, en enkele bemos - lokale minibusjes - slaan af om Klungkung stad binnen te rijden. Als u daar slim gebruik van maakt en veel loopt, kunt u vanuit Denpasar alle drie de bezienswaardigheden in één dag bezoeken, al moet u wel vroeg beginnen: zowel de bemos als de ambachtslieden zijn halverwege de middag klaar met hun werk. Wed niet op een lift terug - Bali is behoorlijk corrupt, en op de hoofdweg is liften niet betrouwbaar. Een manier om dit te omzeilen is om in Klungkung te blijven en het rustig aan te doen, en een paar watervallen ten noorden van de stad in uw route op te nemen. De paar goedkope guesthouses in de stad zijn niet te reserveren op internationale websites, maar er zijn een aantal homestays en zelfs villa's in nabijgelegen dorpen. Een andere methode, meer typisch voor een gewone toerist op een korte vakantie, is het gebruik van een gehuurde auto. Als u een motor rijdt, lost dat natuurlijk automatisch het probleem op.