So'E: verkenning in Centraal-Timor

Geklemd tussen Indonesisch West-Timor en onafhankelijk Timor Leste, ziet het gebied rond So'E maar een paar buitenlandse toeristen per jaar. Afgezien van een paar kleine eilandjes, is dit ongeveer zo ver naar het oosten als je kunt gaan in Indonesië zonder in Australische wateren terecht te komen (en opgegeten te worden door haaien). Hierheen reizen voelt alsof je door een tijdelijk wormgat valt in het tijdperk van ontdekkingsreizigers. Op ruilmarkten langs de weg, waar geld slechts de tweede optie is, verkopen oude dames voor dubbeltjes met de hand uitgesneden dozen die in geen enkel groot Europees museum voor antropologie zouden misstaan, regeren stamkoningen "landen" met een doorsnede van 3 vierkante kilometer, en de meeste mensen wonen in traditionele hutten die meer op gigantische hooibergen lijken. Midden-Timor ligt niet alleen buiten de gebaande paden - het is een plek waar het idee om een pad te verslaan nog moet komen. De plek voor echte verkenning.

Oehala-waterval en Noinbila-kloof

Dit is een wandeling van een hele dag en een leuke opwarmingsoefening voor langere uitstapjes. De Oehala-waterval is bekend en eigenlijk heel mooi - meerlagig, met de zachte, vloeiende watervallen die typerend zijn voor kalksteengesteente. De Noinbila-kloof daarentegen wordt nauwelijks vermeld op Google Maps, en vrijwel nergens anders. De kloof is diep en smal; de vegetatie erboven gaat op sommige plaatsen over in een plafond, waardoor het lijkt op een grot met een groen dak. Maar het meeste plezier is om daar en tussen de twee punten te komen - door stammendorpen en plantages te gaan, door stukken oerwoud te trekken, boeren en herders in de velden te bekijken. Er zijn overal paden, maar geen van hen is gemarkeerd op een bestaande kaart, dus wees bereid om te raden en zo nu en dan door tropisch regenwoud te crashen zonder pad.

Oehala Waterfall, Central Timor

355J+4C2, Oehala, Kec. Mollo Tengah, South Timor Tengah Regency, East Nusa Tenggara, Indonesia

Tribale markten

Kleine gehuchten, kruispunten en soms lokaal geselecteerde plekken van in wezen niets langs berijdbare wegen dienen als reguliere - meestal wekelijkse - marktplaatsen. Deze praktijk is typerend voor stammenlanden over de hele wereld, maar de authenticiteit - of achterlijkheid, als je het liever zo ziet - van So'E-gebied is moeilijk te evenaren. Ruilhandel is hier gebruikelijker dan geldhandel, er worden buitenaards uitziende wezens uit de jungle aangeboden naast de meer gebruikelijke kippen en koeien, en hondenvlees is een algemeen tussendoortje. Schatzoekers zullen blij zijn om door met de hand gesneden betelnootdozen, geweven kralenarmbanden en andere tribale artefacten te bladeren die voor een paar cent worden verkocht. Waardevollere items die mogelijk interessant zijn voor een reiziger zijn zelfgemaakte ikat-textiel - de meeste huishoudens hier hebben een weefgetouw. Fotografen zullen nog gelukkiger zijn - oude dames met tandeloze muil en pezige boeren die onwillige buffels trekken, maken perfecte etnische portretten. Vraag lokaal naar het marktschema; de meesten van hen zullen op zondag bijeenkomen, aangezien het christendom erg populair is in Timor. De Oinlasi-markt is de bekendste en de enige die af en toe door buitenlandse toeristen wordt bezocht.

Boti Kingdom en Geen dorp

Het dorp Boti is uniek genoeg om een paar pagina's aan beschrijving te verdienen in de Lonely Planet-gids voor Indonesië. De reden is dat het niet zomaar een gammel stamdorp is in de middle of nowhere - het is een koninkrijk. De vorst regeert over zijn onderdanen vanuit een vereenvoudigde schijn van het huis van een koloniale landheer in het centrum, en alles in Boti, inclusief uw recht om de nederzetting binnen te gaan, hangt af van zijn goede wil. Hij is echter meestal welwillend tegenover buitenlandse gasten. Zijn overleden vader toonde altijd levendige belangstelling voor buitenlanders en koos zelfs een redelijk Engels voor dit doel, maar de huidige koning is enigszins onverschillig, hoewel hij over het algemeen gastvrij is. Als je hem met gepaste ceremonie en respect benadert, wordt je misschien uitgenodigd voor een kop koffie en een paar vragen - maar daarvoor moet je Bahasa Indonesia spreken. Overnachten bij een van de dorpsbewoners is mogelijk, maar niet in de koninklijke residentie natuurlijk. Tegenwoordig is Boti het laatste volledig functionele dorpskoninkrijk in West-Timor; None (Noh-neh), halverwege tussen Boti en So'E, was vroeger ook een koninkrijk, maar tegenwoordig staan de koninklijke krotten er niet meer, bewaard als een gedenkteken voor de oude manier van leven. De lopo - traditionele hutten die op een grote hooiberg lijken - die het grootste deel van het dorp None vormen, zijn in feite interessanter.

Boti Village, Central Timor

Boti, Ki'e, South Timor Tengah Regency, East Nusa Tenggara, Indonesia

praktische zaken

So'E Town heeft ongeveer een dozijn crashpads, geen van hen ook maar in de buurt van luxe. Er kunnen er slechts drie online worden gereserveerd: Dena Hotel, Puri Dewata Hotel en Hotel Gajah Mada. Dat wil zeggen, u kunt ze boeken, maar dit betekent absoluut niet dat iemand op de grond uw reservering ontvangt. Maak je geen zorgen, zelfs Timorezen zelf bezoeken So'E zelden en er zijn altijd kamers beschikbaar. Er zijn genoeg roestige bussen en minibusjes die So'E met Kupang in het westen verbinden, maar om Centraal-Timor te verkennen, zijn een motor of voldoende uithoudingsvermogen om tientallen kilometers te voet af te leggen de enige praktische opties. Liften werkt perfect - elke chauffeur stopt uit pure nieuwsgierigheid - maar op de meeste wegen passeren dagelijks maar een paar auto's en misschien wel 20-30 motoren. Er zijn geen officiële gastgezinnen tussen So'E en Kefamenanu verder naar het oosten, maar de meeste dorpelingen zullen je graag uitnodigen om te blijven als je ze laat weten dat je dat wilt. De kans is groot dat het 10 jaar later nog steeds het gesprek van het dorp is.