Sangkhlaburi: het authentieke wilde westen van Thailand

Een van de wildste, meest onontgonnen, buiten de gebaande paden van Thailand ligt verrassend dicht bij de grootstedelijke waanzin van Bangkok, op slechts een paar uur rijden met de bus. Sangkhlaburi, een klein stadje in een afgelegen westelijke hoek van de provincie Kanchanaburi, is omgeven door jungle, meren, watervallen en stamdorpen. Toeristen zijn een zeer zeldzaam gezicht. Toch herbergt de regio tal van attracties, zowel natuurlijke als kunstmatige. Een gezonken tempel in het midden van een stuwmeer bijvoorbeeld, of een enorme houten brug. Het meest aantrekkelijke deel is echter de authenticiteit van dit alles. Niet alleen het massatoerisme, maar ook de overdreven lokale ontwikkeling lijken Sangkhlaburi voorlopig te hebben gespaard. De nabijheid van Myanmar en de traditionele gebruiken van Mon, de dominante etnische groep, dragen bij aan de culturele veelzijdigheid van de stad. Al met al is Sangkhlaburi een van de meest interessante Thaise districten om te verkennen.

Sangkhlaburi zelf

Het belangrijkste herkenningspunt van Sangkhlaburi is ongetwijfeld de 440 m lange houten Mon-brug. Dit gekke verticale web van reusachtige teakhouten stammen lijkt op een stuk van een fantasiefilmset, die alleen lijkt te staan, maar in feite stevig genoeg is om intensief voetgangersverkeer te ondersteunen. Onder en rond de brug drijven vlothuizen in het meer - de typische woonstijl van de Mon mensen. Steek de brug over en verken het Mon-dorp, Wangka, aan de andere oever. Opgericht door vluchtelingen uit Birma net na de Tweede Wereldoorlog, bestaat het dorp voornamelijk uit bamboehuizen op palen. Mon vrouwen zitten vaak onder hun huizen, weven traditionele sarongs op handweefgetouwen, of maken manden. Naast de stamcultuur is Wat Wang Wiwekaram een kijkje waard, hoewel dit betonnen klooster er van een afstandje beter uitziet. s Ochtends opent de landelijke markt in de buurt van het westelijke uiteinde van de brug - een goede kans om etnische gerechten te proberen, waarvan sommige met "exotisch" vlees, namelijk pad, te maken hebben.

Rond Sangkhlaburi

Een ietwat bizarre attractie is Wat Samprasob. Deze tempel stond vroeger op een heuvel met uitzicht op een plaatselijk dorp, totdat hij in de jaren tachtig onder water werd gezet om een reservoir te creëren voor de Vajiralongkorn-centrale. Nu steekt het verwoeste gebouw halverwege het water als Thailand's eerbetoon aan het verloren koninkrijk Atlantis. Om het te bezoeken zou men een boot moeten huren. Als je dat doet, maak dan een omweg door een van de drijvende dorpen. Het grootste deel van de jungle rond Sangkhlaburi is in feite een nationaal park, namelijk Khao Laem NP, met het gebruikelijke assortiment aan wilde dieren. Dit gebied maakt deel uit van het lager gelegen Tenasserim stroomgebied, en de overvloedige regenval voedt een groot aantal watervallen: Thung Nang Khruan, Chok Kradin, Kreng Krawia, en meer. Tot slot dient het Sangkhlaburi district ook als een nationale grens met Myanmar die het vanuit het noorden en het westen omsluit. Sporen van de Birmese cultuur zijn overal te zien, maar voor het meest authentieke voorbeeld ga je naar de grenscontrolepost als Drie Pagodes-pas. De pagodes zelf zijn niets bijzonders, maar zelfs aan de Thaise kant is de sfeer onmiskenbaar Birmaans, en dat geldt ook voor de meeste mensen. De markt is hier een goede plek om te zoeken naar specialiteiten zoals thanaka poeder, ingemaakte thee, en als je een fotograaf bent - voor etnische portretten. Sangkhlaburi is goed verbonden met de bus naar de provinciehoofdstad Kanchanaburi, maar van alle bezienswaardigheden in de omgeving is alleen de Drie Pagodes-pas goed te bereiken met het openbaar vervoer. Voor de rest heeft u uw eigen wielen nodig. De meeste gasthuizen in de stad kunnen een motor huren.

Sangkhlaburi, Kanchanaburi Province

4CWX+PXX, Nong Lu, Sangkhla Buri District, Kanchanaburi 71240, Thailand